Waarom ik ben gaan werken als loopbaanbegeleider…
Mijn keuze om te werken als loopbaancoach is echt gevolg van het traject van mijn eigen leven…
“Wat heb jij nodig om de beste versie van jezelf te worden?”
Dit vroeg een vriendin me een paar jaar geleden. Het is een vraag die nog steeds veel voor mij betekent.
Ik ben zelf bio-ingenieur als opleiding. Niet omdat ik zo gefascineerd ben door landbouw (toen ik startte was het nog “landbouw-ingenieur”) maar omdat ik goed was in wiskunde en wetenschappen. En omdat ik me, op mijn 18e, niet afvroeg waar ik blij van werd. Alleen waar ik goed in was. En dan paste bio-ingenieur wel in het plaatje. Dat ik veel blijer werd van mensen dan van cijfers had ik toen nog niet door. En er was ook niemand die me de vraag stelde.
Ik heb 25 (vijventwintig!) jaar gewerkt als bio-ingenieur. Eerst als assistent op Ugent, dan in Canada en uiteindelijk sinds 2000 weer in België. Ik rolde zo een beetje van het één in het ander. De dynamiek van het bedrijf, het internationale karakter (dus ook het reizen) en de fijne collega’s hielden me daar.
En ik deed waar ik goed in was. Zonder me af te vragen of ik er nu echt blij van werd.
De zaken die lastig voor me waren liet ik wat opzij liggen, met hier en daar een flater tot gevolg, en ik had het geluk om te werken in een bedrijf in verandering. Waardoor ik nooit langer dan 2 jaar hetzelfde werk deed. Tot ik vastliep in een job die echt niet bij me paste. Waar ik erg ongelukkig werd.
En toen begon het bij mij te dagen dat het tijd werd om te vertrekken. er knaagde iets en in 2017 sloeg de balans over en besloot ik in bijberoep te starten als trainer. Vooral met het idee om opleidingen NLP, neuro-linguistisch programmeren, te geven aan jongeren. Gelukkig, dankzij een fantastische leidinggevende die me die kansen bood, was de stap naar coaching, initieel in bijberoep niet zo groot.
De grootste stap was om mijn job in loondienst op te geven. De figuurlijke gouden kooi. Wegstappen van een goed betaalde job in een internationaal agrochemisch bedrijf met 2 studerende kinderen was geen makkelijke beslissing. Gelukkig heb ik die goed voorbereid en wist ik dat ik als zelfstandige ondernemer kon rekenen op een paar opdrachten.
Sinds April 2020 (yups, midden in de corona-crisis) werk ik 100 % zelfstandig als trainer en coach. Op die 3 jaar tijd is er nog veel veranderd, heb ik veel bijgeleerd (nog steeds trouwens) en werk ik als loopbaancoach en trainer verbindende communicatie en leiderschap.
Eerlijkgezegd heb ik lang gedacht dat 1-op-1 coachen niks voor mij zou zijn. Tot iemand me zei: “ok als je het niet doet, maar dan alleen omdat je het niet wil en niet omdat je het niet kan”. Dat deed mij beslissen om ook die weg in te slaan.. En wat bleek? Het ligt mij juist volledig wel!
Toch heb ik dit niet alleen gedaan. Ik heb me omringd met mensen die me ondersteunden, advies gaven en me af en toe een stamp onder mijn kont gaven.
Eén vriendin vroeg me toen ik nog aan het twijfelen was: “wat is het ergste dat er kan gebeuren?”
“Dat je volgend jaar nog op dezelfde plek staat als nu”, was haar antwoord.
Die kwam wel even binnen.
Ik hoop dat mijn verhaal om te starten als loopbaancoach andere mensen kan inspireren. Dat door elke keer een klein stapje te zetten, zoals een opleiding volgen, te netwerken, weer een volgende stap in de richting die bij je past wordt gezet. Tot je voelt dat er genoeg stevigheid is onder je voeten om echt een grote stap te zetten.
Durf jij samen met mij de eerste stappen te zetten?
Veel groetjes,
Fran – loopbaancoach, gedreven door verbinding en talenten. https://groeiinverbinding.be/particulieren/loopbaanbegeleiding-algemene-info/
https://www.sensespraktijkhuis.be/specialist/fran-delbeke-loopbaancoach/